بسم‌اللّه‌الرّحمن‌الرّحیم
اولاً خیلى خوشحالم و حقیقتاً خیلى متشکرم از یکایک حضار، بخصوص برادران و خواهرانى که زحمت کشیده بودند، تحقیق کردند، مقاله تنظیم کردند، بعد کوشش کردند آن مقاله را خلاصه کردند - پیدا بود دیگر، مقاله‌ها کاملاً خلاصه شده بود - که باید خدا به ما توفیق بدهد، بتوانیم اصل مقاله‌ها را که حالا چاپ کردند، در اختیار گذاشتند، وقت کنیم و ان‌شاءاللّه ببینیم. حالا بنده که اقبال این وقت پیدا کردن را بعید است داشته باشم، اما دوستان خوب است به اصل مقالات مراجعه کنند و تأمل کنند؛ چون ما با این مقوله کار داریم. همچنین از مجرى محترم و عزیزمان آقاى دکتر واعظزاده که طبق معمول با سخنان کوتاه، مطالب زیادى را بیان میکنند و با تظاهر کم، عقبه‌ى وسیعى از کار را با خودشان این طرف و آن طرف میکشانند، تشکر میکنم. واقعاً ایشان و همکارانشان خیلى زحمت میکشند؛ میدانم.
لازم است یک تشکر ویژه هم از همه‌ى دست‌اندرکاران بکنیم. خب، این روزها مشاهده میکنید به تبع این گلاویز شدن‌هائى که استکبار جهانى و در واقع دشمن درجه‌ى یک آزادى، با کشور ما و با جمهورى اسلامى پیدا کرده - سر همین قضایاى اقتصادى و آثار آن بر عملکرد مجموعه‌ى حکومت و در زندگى مردم - طبعاً یک دغدغه‌ى عمومى در فضاى سیاسى کشور وجود دارد؛ یعنى هیچکداممان فارغ از این فکر نیستیم؛ در عین حال این کار اصلى و اساسى و بلندمدت، دچار وقفه و تعطیل نشد؛ یعنى تقریباً به طور دقیق، طبق همان برنامه‌ریزى‌اى که کرده بودند، این اجلاس در زمان خود تحقق پیدا کرد. این، بنده را، هم خوشحال میکند، هم متشکر میکند از همه‌ى دست‌اندرکاران.
جمهورى اسلامى از برگزارى جلسات نشستهاى اندیشه‌هاى راهبردى چند هدف عمده دارد، که این هدفها را ما نمیخواهیم فراموش کنیم و از جلوى چشممان خارج کنیم. یکى این است که کشور در مقولات زیربنائى، نیاز شدیدى دارد به فکر، اندیشه، اندیشه‌ورزى. خیلى از مقولات اساسى وجود دارد، که حالا این چهارمى است که داریم مطرح میکنیم، و مى‌بینیم احتیاج داریم به این که در آنها اندیشه‌ورزى کنیم و فکر را به کار بیندازیم. بنده در یک دیدار ماه رمضان در این حسینیه که با جمعى از دانشگاهیان بود - حالا یا اساتید، یا دانشجویان؛ یادم نیست - آنجا اشاره کردم به سخن یکى از حضار و سخنرانان سال قبلِ همان جلسه، که به من خطاب کرده بود که شما که این چند ساله اینقدر روى مسئله‌ى علم و پیشرفت علمى و شکوفائى علمى تکیه میکنید، روى فکر هم تکیه کنید. من فکر کردم، دیدم بسیار حرف مهمى است. خب، ما اینجا هم گفتیم که برویم فکرى بکنیم براى فکر، براى اندیشه‌ورزى، فعال کردن اندیشه‌ها. البته این مسئله شرائطى دارد، زمینه‌هائى دارد، امکاناتى دارد؛ بعضى‌اش را داریم، بعضى‌اش را نداریم، میتوانیم کسب کنیم. این جزو چالشهاى اساسى یک ملت است؛ ملتى مثل ما که مانند مرداب یک جا نمانده؛ مثل رودخانه‌ى خروشان در جریان است. ما اینجوریم دیگر؛ ما در حال جریانیم، داریم پیش میرویم. زد و خورد و به این طرف و آن طرف خوردن و مواجه شدن با مانع هست، اما پیشرفت متوقف نمیشود. ما یک چنین ملتى هستیم؛ پس احتیاج داریم به این که به این مسئله فکر کنیم. بنابراین نیاز شدید کشور به فکر و اندیشه، بخصوص در مقولات زیربنائى، یکى از هدفهاى این جلسات است.
